Το ΕΕΚ Πετραλώνων στηρίζει και καλεί στην συγκέντρωση
που διοργανώνεται με αφορμή τα 2 χρόνια από τη ναζιστική δολοφονία του μετανάστη εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν.
Θα εκδικηθούμε για κάθε δολοφονία ταξικού αδερφού μας!
Ήταν 17 Ιανουαρίου 2013, όταν ο νεαρός μετανάστης εργάτης Σ. Λουκμάν, από το Πακιστάν, έπεφτε νεκρός στη λαϊκή γειτονιά των Πετραλώνων, από τα μαχαίρια δύο φασιστών, κι ενώ πήγαινε ξημερώματα με το ποδήλατο στη δουλειά του. Δύο χρόνια μετά, οι χρυσαυγίτες δολοφόνοι, Διονύσης Λιακόπουλος και Χρήστος Στεργιόπουλος, βρίσκονται στη φυλακή με ισόβια κάθειρξη, «θύματα» της υποτιθέμενης «αντιφασιστικής» εκστρατείας της ακροδεξιάς (πρώην) κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου.
Ωστόσο, η πραγματική αιτία πίσω από την καταδίκη τους, ήταν ο γνήσια αντιφασιστικός, λαϊκός ξεσηκωμός που ακολούθησε τη δολοφονία, ενός άλλου νεαρού, αυτή τη φορά από την Ελλάδα, του Παύλου Φύσσα, ανοίγοντας τους «ασκούς του Αιόλου» για τους Ναζί κι απειλώντας την σταθερότητα της ίδιας της κυβέρνησης. Κοινό χαρακτηριστικό, πως και τα δύο θύματα «έφυγαν» από τα δολοφονικά στιλέτα της Ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Όπως επίσης, ότι καμιά απόφαση αστικού δικαστηρίου, όχι μόνο δεν μπορεί να φέρει κανέναν τους πίσω, αλλά ούτε και να σταματήσει την φασιστική βία και τις δολοφονίες ενάντια σε μετανάστες, νεολαίους, κομμουνιστές κι αναρχικούς αγωνιστές. Μόνο η εργατική τάξη μπορεί να συντρίψει τον φασισμό!
Και τώρα, με τους Ναζί ηγέτες στη φυλακή, και με την κυβέρνηση που τους εξέθρεψε μέσω των Μπαλτάκων, να έχει ανατραπεί, πόσο μπορεί να μας απειλεί ο φασισμός;
Ο φασισμός, θα είναι το αγαπημένο παιδί και η χρυσή εφεδρεία του συστήματος, όσο αυτό βουλιάζει στη παρακμή, όσο τα «νορμάλ» και «δημοκρατικά» μέσα ελέγχου της λαϊκής οργής, φθίνουν και εξαφανίζονται, μέσα σε μια απύθμενη κρίση της αστικής εξουσίας. Θα θελήσει να εκμεταλλευτεί κάθε δισταγμό, κάθε ευκαιρία, κάθε αυταπάτη πως ο φασισμός αντιμετωπίζεται με τα όργανα του αστικού «δημοκρατικού» κράτους, στους κόλπους του οποίου, άλλωστε, φωλιάζει κι ανατρέφεται.
Την επιστροφή της φρίκης την βλέπουμε στην Ουκρανία, με τους Ναζί υπουργούς της δυτικό-θρεμμένης πραξικοπηματικής κυβέρνησης, και με τις φασιστικές πολιτοφυλακές ως επίσημα όργανα καταστολής, να συλλαμβάνουν, να βασανίζουν, να σφαγιάζουν και να καίνε κομμουνιστές κι άλλους αγωνιστές, να εξαπολύουν τον πόλεμο ενάντια στους εργάτες της Ανατολικής Ουκρανίας. Την βλέπουμε στο πρόσωπο της φασίστριας Μαρίν Λεπέν, που ετοιμάζεται να στρογγυλοκαθίσει στον Προεδρικό θώκο της Γαλλίας, της δεύτερης δύναμης σε όλη την Ε.Ε., εκμεταλλευόμενη ακόμη και το αίμα των συντελεστών του Charlie Hebdo. Αν τα θύματα σηκωνόντουσαν από τον τάφο τους, θα την έφτυναν κατάμουτρα για το ρατσιστικό της δηλητήριο που μολύνει τις συνειδήσεις του Γαλλικού λαού. Την βλέπουμε ακόμα και στην αποστελεχωμένη Χρυσή Αυγή, που ποτέ δεν έπαψε να έχει εκλεκτικές συγγένειες με τους πιο σκοτεινούς κύκλους της κρατικής μηχανής και των σωμάτων ασφαλείας, περιμένοντας την ρεβάνς.
Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα δηλώνει: καμιά αναμονή, καμιά ανοχή σε όσους ψιθυρίζουν στο λαό και στην εργατική τάξη «υπνωτικές μελωδίες», περί δημοκρατικοποίησης του κρατικού μηχανισμού, περί ξεκαθαρίσματος της φασιστικής σαπίλας με «δημοκρατικούς όρους» και με ημίμετρα. Το μόνο όπλο μας ενάντια σε ένα σύστημα που σαπίζει, και γι’ αυτό γίνεται επικίνδυνο επιστρατεύοντας όλα του τα όπλα, είναι η εργατική-λαϊκή αυτοοργάνωση, η συγκρότηση των απαραίτητων οργάνων για την αυτοάμυνα του κινήματος από την κρατική-παρακρατική βία, για την πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας.
Η αντιφασιστική πάλη μπορεί να είναι μονάχα πάλη ενάντια στο κράτος και στο κεφάλαιο. Πάλη για το τσάκισμα του κρατικού χοιροστασίου, για το χτίσιμο της Εργατικής Εξουσίας και του Σοσιαλισμού! Πάλη διεθνιστική, απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο! Για μια κόκκινη Ευρώπη των εργατών, χωρίς φασίστες, μπάτσους, αφεντικά και γραφειοκράτες!
Ήταν 17 Ιανουαρίου 2013, όταν ο νεαρός μετανάστης εργάτης Σ. Λουκμάν, από το Πακιστάν, έπεφτε νεκρός στη λαϊκή γειτονιά των Πετραλώνων, από τα μαχαίρια δύο φασιστών, κι ενώ πήγαινε ξημερώματα με το ποδήλατο στη δουλειά του. Δύο χρόνια μετά, οι χρυσαυγίτες δολοφόνοι, Διονύσης Λιακόπουλος και Χρήστος Στεργιόπουλος, βρίσκονται στη φυλακή με ισόβια κάθειρξη, «θύματα» της υποτιθέμενης «αντιφασιστικής» εκστρατείας της ακροδεξιάς (πρώην) κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου.
Ωστόσο, η πραγματική αιτία πίσω από την καταδίκη τους, ήταν ο γνήσια αντιφασιστικός, λαϊκός ξεσηκωμός που ακολούθησε τη δολοφονία, ενός άλλου νεαρού, αυτή τη φορά από την Ελλάδα, του Παύλου Φύσσα, ανοίγοντας τους «ασκούς του Αιόλου» για τους Ναζί κι απειλώντας την σταθερότητα της ίδιας της κυβέρνησης. Κοινό χαρακτηριστικό, πως και τα δύο θύματα «έφυγαν» από τα δολοφονικά στιλέτα της Ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Όπως επίσης, ότι καμιά απόφαση αστικού δικαστηρίου, όχι μόνο δεν μπορεί να φέρει κανέναν τους πίσω, αλλά ούτε και να σταματήσει την φασιστική βία και τις δολοφονίες ενάντια σε μετανάστες, νεολαίους, κομμουνιστές κι αναρχικούς αγωνιστές. Μόνο η εργατική τάξη μπορεί να συντρίψει τον φασισμό!
Και τώρα, με τους Ναζί ηγέτες στη φυλακή, και με την κυβέρνηση που τους εξέθρεψε μέσω των Μπαλτάκων, να έχει ανατραπεί, πόσο μπορεί να μας απειλεί ο φασισμός;
Ο φασισμός, θα είναι το αγαπημένο παιδί και η χρυσή εφεδρεία του συστήματος, όσο αυτό βουλιάζει στη παρακμή, όσο τα «νορμάλ» και «δημοκρατικά» μέσα ελέγχου της λαϊκής οργής, φθίνουν και εξαφανίζονται, μέσα σε μια απύθμενη κρίση της αστικής εξουσίας. Θα θελήσει να εκμεταλλευτεί κάθε δισταγμό, κάθε ευκαιρία, κάθε αυταπάτη πως ο φασισμός αντιμετωπίζεται με τα όργανα του αστικού «δημοκρατικού» κράτους, στους κόλπους του οποίου, άλλωστε, φωλιάζει κι ανατρέφεται.
Την επιστροφή της φρίκης την βλέπουμε στην Ουκρανία, με τους Ναζί υπουργούς της δυτικό-θρεμμένης πραξικοπηματικής κυβέρνησης, και με τις φασιστικές πολιτοφυλακές ως επίσημα όργανα καταστολής, να συλλαμβάνουν, να βασανίζουν, να σφαγιάζουν και να καίνε κομμουνιστές κι άλλους αγωνιστές, να εξαπολύουν τον πόλεμο ενάντια στους εργάτες της Ανατολικής Ουκρανίας. Την βλέπουμε στο πρόσωπο της φασίστριας Μαρίν Λεπέν, που ετοιμάζεται να στρογγυλοκαθίσει στον Προεδρικό θώκο της Γαλλίας, της δεύτερης δύναμης σε όλη την Ε.Ε., εκμεταλλευόμενη ακόμη και το αίμα των συντελεστών του Charlie Hebdo. Αν τα θύματα σηκωνόντουσαν από τον τάφο τους, θα την έφτυναν κατάμουτρα για το ρατσιστικό της δηλητήριο που μολύνει τις συνειδήσεις του Γαλλικού λαού. Την βλέπουμε ακόμα και στην αποστελεχωμένη Χρυσή Αυγή, που ποτέ δεν έπαψε να έχει εκλεκτικές συγγένειες με τους πιο σκοτεινούς κύκλους της κρατικής μηχανής και των σωμάτων ασφαλείας, περιμένοντας την ρεβάνς.
Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα δηλώνει: καμιά αναμονή, καμιά ανοχή σε όσους ψιθυρίζουν στο λαό και στην εργατική τάξη «υπνωτικές μελωδίες», περί δημοκρατικοποίησης του κρατικού μηχανισμού, περί ξεκαθαρίσματος της φασιστικής σαπίλας με «δημοκρατικούς όρους» και με ημίμετρα. Το μόνο όπλο μας ενάντια σε ένα σύστημα που σαπίζει, και γι’ αυτό γίνεται επικίνδυνο επιστρατεύοντας όλα του τα όπλα, είναι η εργατική-λαϊκή αυτοοργάνωση, η συγκρότηση των απαραίτητων οργάνων για την αυτοάμυνα του κινήματος από την κρατική-παρακρατική βία, για την πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας.
Η αντιφασιστική πάλη μπορεί να είναι μονάχα πάλη ενάντια στο κράτος και στο κεφάλαιο. Πάλη για το τσάκισμα του κρατικού χοιροστασίου, για το χτίσιμο της Εργατικής Εξουσίας και του Σοσιαλισμού! Πάλη διεθνιστική, απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο! Για μια κόκκινη Ευρώπη των εργατών, χωρίς φασίστες, μπάτσους, αφεντικά και γραφειοκράτες!
Επιπλέον δείτε εδώ το κάλεσμα της Ανοιχτής Συνέλευσης Κατοίκων: http://www.kinimatorama.net/event/47089
Δείτε εδώ παλιότερες σχετικές αναρτήσεις:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου