Ο χαιρετισμός που διαβάστηκε στην εκδήλωση μνήμης και
τιμής την Πέμπτη 28/8/14 στην πλατεία Ελπίδας, για τα 70 χρόνια από την εκτέλεση
των 16 ΕΑΜιτών κι ΕΠΟΝιτών.
Σύντροφοι και συντρόφισσες, βρισκόμαστε σήμερα εδώ -70
χρόνια μετά- για να τιμήσουμε τη μνήμη των 16 εκτελεσθέντων του μπλόκου των
Παλαιών Σφαγείων από τους Γερμανούς ναζί και τους Έλληνες συνεργάτες τους.
Βρισκόμαστε εδώ για να θυμίσουμε τις θηριωδίες του ναζιστικού κτήνους, τη μέρα
εκείνη της 28ης Αυγούστου 1944 που δεν περιορίστηκε στις εκτελέσεις
αλλά λήστεψε και πυρπόλησε δεκάδες σπίτια στην προσφυγογειτονιά των Παλαιών
Σφαγείων.
Αλλά βρισκόμαστε εδώ και για έναν ακόμη λόγο: Σήμερα 7 δεκαετίες μετά
τη συντριβή του ο φασισμός ξανασηκώνει κεφάλι σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Και αν η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα, αυτό καθόλου δε σημαίνει οτί η
φάρσα της αναβίωσης του φασισμού δεν περιέχει τη φρίκη. Τη φρίκη που την έχουν
ήδη βιώσει οι εξεγερμένοι εργάτες της ανατολικής Ουκρανίας από τις φασιστικές
πολιτοφυλακές, υπό την κάλυψη του επίσημου ουκρανικού κράτους, της Ε.Ε. και του
ΝΑΤΟ, που βομβαρδίζουν συνοικίες, σκοτώνουν άμαχους, παιδιά και ηλικιωμένους
και καίνε ζωντανούς αντιφασίστες αγωνιστές.
Η άνοδος εθνικιστικών αλλά και
καθαρά νεοναζιστικών κομμάτων στις τελευταίες ευρωεκλογές, μαζί και της Χρυσής
Αυγής, μας βάζει επιτακτικά προ των ευθυνών μας. Παρά τις φυλακίσεις της μισής κοινοβουλευτικής
ομάδες της ΧΑ, τα ποσοστά τους ανέβηκαν. Τις τελευταίες ημέρες στη Νίκαια, στο
Παγκράτι, στην Πάτρα και αλλού, είδαμε την επανεμφάνιση των ταγμάτων εφόδου. Τα
τάγματα εφόδου δεν δημιουργήθηκαν για να αντιμετωπίσουν φυσιολογικές καταστάσεις.
Η ύπαρξή τους σημαίνει ότι ήδη ζούμε σε μη φυσιολογικές καταστάσεις.
Και βέβαια
το μισό εκατομμύριο ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής είναι ένα ζήτημα που παραμένει
ανοιχτή πληγή. Από αυτούς τρέφονται οι ναζιστοσυμμορίτες χωρίς ταυτόχρονα να
κόβουν τους δεσμούς τους με τον κρατικό και παρακρατικό μηχανισμό της αστικής
δημοκρατίας. Αν η φασίζουσα κυβέρνηση των Μπαλτάκων, των στρατόπεδων
συγκέντρωσης μεταναστών, των φυλακών τύπου Γ και της διαπόμπευσης των
οροθετικών γυναικών, έκλεισε στη φυλακή καμπόσους από το μηχανισμό και την
κοινοβουλευτική ομάδα της Χρυσής Αυγής καθόλου δε σημαίνει ότι δεν θα τους
ξαναχρησιμοποιήσει με αναβαθμισμένο ρόλο στη μάχη που βρίσκεται μπροστά μας.
Από την άλλη οι οργανώσεις της εργατικής τάξης πρέπει να μάθουν από το παρελθόν
και να παλέψουν για τη δική τους απάντηση στο φαινόμενο του φασισμού. Το έδαφος
πάνω στο οποίο τρέφεται ο φασισμός -αυτό της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και εξαθλίωσης
μικροαστικών και εργατικών μαζών- είναι το ίδιο που κινητοποιεί εκατομμύρια
καταπιεσμένους ενάντια στο σύστημα της καπιταλιστικής
βαρβαρότητας.
Η πάλη ενάντια στον φασισμό είναι άρρηκτα δεμένη με την πάλη
ενάντια στον καπιταλισμό, βάζοντας τους όρους της ανατροπής του. Απαιτείται η
πιο πλατιά ενότητα στη δράση, όλων των μορφών οργάνωσης της εργατικής τάξης
ενάντια στη φασιστική απειλή.
Οι μεμονωμένες και σποραδικές μάχες μειοψηφιών δεν
μπορούν να δώσουν λύση στο πρόβλημα. Ούτε φυσικά οι εκκλήσεις προς τους
μηχανισμούς της αστικής δημοκρατίας, «να κάνουν το καθήκον τους».
Άλλωστε ο ίδιος
ο φασισμός είναι σάρκα από τη σάρκα του αστικού κράτους και προϊόν της σήψης
του. Χρειάζεται άμεσα ένα ενιαίο αντιφασιστικό μέτωπο των καταπιεσμένων που να
ενσωματώνει κάθε μορφή αντίστασης. Ταυτόχρονα πρέπει να δημιουργήσουμε δίκτυα
κοινωνικής αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης παντού, με στόχο όχι μόνο να καλυφτούν
βασικές ανάγκες των από κάτω αλλά και να συσπειρώσουν -σε πολιτικό επίπεδο-
μάζες που βρίσκονται μακριά από οποιαδήποτε πολιτική εκπροσώπηση, για την
ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου.
Τέλος, να χτίσουμε ομάδες εργατικής
λαϊκής πολιτοφυλακής για να αντιμετωπιστούν οριστικά οι φασιστικές συμμορίες
στο δρόμο.
Το σύνθημα που φώναξαν Ιταλοί εργάτες στη θέα του κρεμασμένου
ανάποδα Μπενίτο Μουσολίνι ας ηχήσει στη μνήμη των 16 ΕΑΜιτών κι ΕΠΟΝιτών:
«Ο
λαός δεν ξεχνά, τους φασίστες τους κρεμά!».
 |
| Ένος λεπτού σιγή για τους αγωνιστές εργάτες, θύματα των ναζιστών |
